Informacja nie ma końca. Składają się na nią wszystkie impulsy, które świadomie, bądź podświadomie wchłaniamy w każdej chwili. 

Te miliony impulsów „bomby informacyjnej” nie są do racjonalnego „skonsumowania” przez przeciętnego odbiorcę chociażby ze względów czasowych, ale przede wszystkim intelektualnych. Rejestracji w świadomości podlegają informacje najbardziej ekspansywne, inne spychane są w podświadomość, aby czynić dobro bądź zło ( to zależy od jakości owego „materiału”), kiedy nadejdzie podnieta uwalniająca ów ukryty ładunek.
Ale to odrębny temat.
Tu i teraz zajmujemy się świadomością.

Zatem świadomość zmuszona do śpiesznej, bieżącej selekcji przekazu, transmitowanego przez różne źródła, wymaga do oceny ich jakości coraz większego zasobu wiedzy - w tym sensownych wzorców porównawczych – oraz umiejętności analizy i syntezy. Czyli tego wszystkiego co składa się na pracę intelektualną.

W pewnym momencie mogą pojawić się kłopoty z selekcją i obiektywizacją docierających sygnałów. Wówczas pracę intelektu może zastępować impuls emocjonalny. Wybory, decyzje, zaczynają być napędzane w jakimś stopniu – nie trudno zauważyć, iż w coraz większym – właśnie przez owe odruchy.

Kiedy mówi się „odruchy”, dodaje często (jako alibi): „Serca”.
„Odruchy serca” ! Ładnie brzmi, prawda? Tyle tylko, że owe „odruchy” nie mogą zastępować racjonalnych decyzji, wynikających z pracy „przyrządu”, którym tak wyjątkowo obdarzył Stwórca człowieka, dla świadomego, sensownego, wolnego, życia – z pracy rozumu.  I uruchamianej – tak być powinno - przezeń woli.

Doprowadzenie do przewagi emocji nad słabnącym intelektem, skarlanie woli, zawsze służyło podporządkowywaniu. Dawało mu swoiste alibi. Teraz, kiedy natłok informacji tudzież możliwości (wariantów) ich przekazu zogromniały, walka o reakcje odbiorcy stała się priorytetem.

                                                                              ***
To, co obserwujemy na rynku wiadomości, powinno coraz mocniej przekonywać do wielokroć przekazywanego ostrzeżenia, iż jesteśmy – jako przedmiot, a nie podmiot – ofiarami walki o konsumenta.
- W tym wypadku starań o przywiązanie odbiorcy do konkretnego emitenta informacji, zniechęcenia do autentycznie konkurencyjnego nadawcy, a w końcowym efekcie uformowanie bezwolnego realizatora sygnałów „zakupu” wybranego produktu ideologicznego.

W tym też kontekście należy rozpatrywać – pisałem o tym nie raz – np. wieloletnią walkę z o. Tadeuszem Rydzykiem - charyzmatycznym redemptorystą, twórcą skutecznych przedsięwzięć radiowych, telewizyjnych, prasowych, kulturowych, edukacyjnych na coraz większą skalę.

Rozmiar sukcesu o.o. Redemptorystów powodował, iż walka przybierała coraz groźniejsze formy. Szkalowanie, fałszywe oskarżania, kryminalne judzenia do „załatwienia problemu Rydzyka”, animatora – jak się twierdziło wg ubeckich wzorców – „seansów nienawiści” i – według faryzejskich oskarżeń – rozbijacza naszego Kościoła. To była codzienność.

Na szczęście zło nie zatryumfowało. Tu i teraz.

                                                                         ***
Polityka – czyli roztropne działanie dla dobra wspólnego – to zajęcie dla ludzi kompetentnych i dobrej woli. Im wyższy szczebel politycznej służby, tym kompetencje, wola, wytrwałość i...silna kondycja psychiczna, winny wznosić się równie wysoko. Trudno nie odnieść wrażenia, że szok przegranych w ostatnich wyborach w naszym kraju, nie ma końca i przechodzi w stan chroniczny. I dla przeciętnego obywatela kojarzy się z szarpaniem sukna dla uszczknięcia kawałka ze szkodą dla całości. Dla całości „interesu” pod nazwą Polska..

                                                                          ***
Społeczeństwo można w pewnym stopniu porównać do organizmu. A na kondycję organizmu wpływa zdrowie jego członów. Przy czym nie każda część naszego ustroju ma równie decydujący wpływ na możliwość życia całości, aczkolwiek zawsze wpływa na jego jakość. Najważniejsza - głowa - determinuje świadome istnienie całości. Taką „głową” w społeczeństwie jest – powinna być - elita: arystokracja intelektu i ducha. W ludzkim organizmie ręka nie stanie się nogą, głową, sercem – rola ręki jest zdeterminowana na zawsze. Natomiast człowiek może - rozwijając swoje możliwości – zmieniać usytuowanie w warstwach społecznych; a i one same nie są statyczne. Robotnicy dzisiejsi nie są tacy sami jak ci sprzed lat, powiedzmy, stu...

Myślę, że o stanie umysłu i ducha „arystokracji” można byłoby powiedzieć podobnie. Zatem pozostaje to, co ongiś nazywano wspólną „pracą organiczna”, a co np. o. Rydzyk w Radiu Maryja kondensował w powszechnym wezwaniu do walki o prawdę, o dobro wspólne w drodze do Prawdy: „Informacja-Edukacja-Organizacja-Akcja”.

„Informacja-Edukacja-Organizacja-Akcja” - to skrót metody solidaryzmu społecznego i szans dla każdego. Szans. Prawda, że demokracja deformuje, a nawet eliminuje kształtowane przez pokolenia elity, hierarchie drabiny społecznej. Dlatego, aby przetrwać w zdrowiu, społeczeństwo musi być uodporniana sensem innej hierarchii – hierarchii wartości wszczepianych jak najpowszechniej w organizm - w każdego członka narodu, społeczeństwa. Stąd biorą się mocne i powtarzane ostrzeżenia, iż demokracje bez wartości zmieniają się w jawne bądź ukryte totalitaryzmy. Inna droga musi zaprowadzić na manowce poplatońskich, skarykaturyzowanych idei niewolniczego w istocie, nieludzkiego trójpodziału.   

                                                                      ***
Jak napisałem - społeczeństwo to w pewnym sensie organizm. A jego zdrowie - nigdy absolutne tu i teraz – to wypadkowa kondycji moralnej i intelektualnej jego członków – obywateli, narodu. Walka o tą kondycję - a może raczej należy zaakcentować - walka z atakującymi zarazkami, ma właśnie na celu to, aby pojawiające się ogniska chorobowe nie przeszły w stan chroniczny, ogarniający coraz większe partie całości. Nie zmieniły w pandemię społecznej patologii. Wyniszczająca, groźną, śmiertelną.

Ta walka musi mieć jak najczytelniejsze reguły. Przede wszystkim oparte na dobrych regułach, wywiedzionych z fundamentalnego Prawa Naturalnego i społecznej nauki Kościoła. Instytucji zbudowanej na autentycznym przekazie danym przez Chrystusa i zapisanym przez Jego Uczniów.

A egzekwowanie owych norm winno być roztropne. I nieustające. Tym bardziej, że kolejne warianty destabilizacji cywilizacji łacińskiej, testowane są na naszych intelektach, na naszych oczach. I naszych ciałach. Również przez rozrywanie detonacjami.


I tym długim wywodem, licząc na życzliwe skoncentrowanie, spróbowałem odpowiedzieć na Twoje pytanie, jak rozumiem „walkę polityczną”. Polityczną - czyli w roztropnym działaniu pro publico bono.

Dla pełnej jasności – to działanie, gdy nastaje potrzeba, czyż nie powinno wyzwalać determinacji, którą ongiś, nie raz, wykazywali chrześcijanie? Chrześcijanie z krwi, kości. I Wiary!

„Jedno jest tylko potrzebne aby zło zatryumfowało – są to dobrzy ludzie, którzy nic nie robią” (Edmund Burke).