W końcu listopada ukazała się książka zawierająca zapis kolejnej (dwunastej już) Konferencji zorganizowanej – jak zwykle – przez Oddział Łódzki Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy. Nosi ona tytuł: „Polskie drogi do Niepodległej” i została wydana staraniem KSD przy finansowym wsparciu Narodowego Centrum Kultury i łódzkiego Urzędu Marszałkowskiego.

Od pierwszej Konferencji, w roku 2007, było już dwanaście tego typu spotkań i wydano dwanaście książek. Stanowią one nieoceniony dorobek zgromadzony w trakcie tych cenionych i popularnych w Polsce, październikowych spotkań naukowców – medioznie ców, publicystów, dziennikarzy i teologów. Przez pierwszych osiem lat Konferencjom przyświecało hasło „Dziennikarz między prawdą a kłamstwem”. W tamtym czasie stanowiły one wszechstronny zapis zmagań wybitnych specjalistów medialnych z naporem nowych technik manipulacji oddziałujących silnie na odbiorców i nie stroniących od kreacji „otaczającej nas (coraz bardziej) rzeczywistości”. Zaproszeni wykładowcy i prelegenci nie jeden raz zwracali uwagę na stałą, nieznośną obecność tych technik w mediach, na stronniczy charakter dziennikarstwa relatywizujący obiektywną rzeczywistość i pozostawiający trwałe skazy w mentalności odbiorcy.

W DNIU ŚWIĘTA CAŁEGO POLSKIEGO NARODU, W 100-LECIE ODZYSKANIA SWEGO MIEJSCA NA MAPIE EUROPY I ŚWIATA, 

niech łączy nas moc wspólnej modlitwy o jedność i pomyślność  Polski.

ZG KSD

11 Listopada 2018 r.

Sukces Festiwalu Polskich Filmów Dokumentalnych 
Nowy Jork – październik 2018 

Festiwal „Współczesna Polska – Wierząca, Walcząca, Trwająca” zorganizowany przez Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy z Warszawy przy współpracy polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych odbył się 12-14 października w Hunter College na Manhattanie. Uczestniczyli w nim reżyserowie Piotr Zarębski, Grzegorz Braun, Mariusz Pilis, Bartosz Gawron i Gabriela Szreder. 

Wyświetlono 12 filmów obrazujących najnowszą historię Polski podzieloną na trzy grupy tematyczne. Pierwszego dnia „Polska Wierząca” widzowie obejrzeli kulisy szykan Prymasa Stefana Wyszyńskiego przez SB, relacje przyjaciół Kardynała Karola Wojtyły z jego wyboru na Stolicę Piotrową oraz heroiczne postaci bł. ks. Jerzego Popiełuszki i Zdzisława Peszkowskiego, kapelana rodzin katyńskich. Drugiego dnia „Polska Walcząca” przedstawiono kultową postać Rafała Gan-Ganowicza, polskiego najemnika walczącego z sowietami w Afryce, dramat stanu wojennego, zmagania „Solidarności” i zdradę jej przywódców oraz fenomen patriotycznych ruchów kibiców piłkarskich. Trzeciego dnia „Polska Trwająca” pokazano katastrofę smoleńską i tragedię jej rodzin oraz postać Wiktora Węgrzyna i Rajdów Katyńskich symbolizujących trwanie Polski na Kresach wbrew wszelkim dziejowym zawieruchom. 

Gorliwość i perfidia medialnych ataków Kościół w Polsce (w tym także na – dotąd oszczędzaną osobę św. Jana Pawła II) mogą skłaniać do przypuszczeń, że chodzi w nich o to, aby ugasić „iskrę”. Tę, która – zgodnie z zapowiedzią Pana Jezusa – ma wyjść z naszego kraju, aby przygotować świat na Jego ostateczne przyjście. Ataki te widać także i za naszymi granicami: nie da się ukryć, że wobec Polski rozgrywany jest jakiś duży, europejski „prodżekt”, który ma nas skłonić do stopniowego porzucenia dotychczasowych paradygmatów. Wydaje mi się, że – niezależnie od tradycyjnej nienawiści „wiadomych środowisk” do katolicyzmu – u podłoża tej strategii może tkwić… zawiść. Że to Polacy, a nie – dajmy na to – Niemcy, Rosjanie, czy Islandczycy mają zostać wyróżnieni przygotowaniem Powtórnego Przyjścia. 

Jednak ktokolwiek miałby to być – Polacy, Niemcy, Rosjanie, czy Islandczycy – obietnica Pana Jezusa – jak każde proroctwo z Nieba – jest obwarowana zastrzeżeniem: „Iskra” z Polski wyjdzie, „jeżeli Polska posłuszna będzie Mojej woli...” Więc może właśnie o to tu chodzi: Żebyśmy warunku Pana Jezusa nie zdołali wypełnić, żebyśmy okazali się nieposłuszni Jego woli, żebyśmy Go zawiedli i z samobójczym, krowim zachwytem masowo dreptali na film „Kler”, który – w samym swym założeniu – ma unicestwić naszą religijność.  Przychodzi tu od razu na myśl znane pytanie z Ewangelii:„Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na Ziemi, kiedy przyjdzie”…? 

KATOLICKIE STOWARZYSZENIE DZIENNIKARZY

ASSOCIATION CATHOLIQUE DES JOURNALISTES

Apel w obronie godności służby kapłańskiej

Na tyle mamy wiedzę, mimo fałszowania historii, że wiemy doskonale, jak działają wrogie Polakom środowiska. Niezależnie, czy są to wrogowie zewnętrzni: zaborcy, okupanci, najeźdźcy, czy wewnętrzni: ludzie z poczuciem misji stworzenia nowego, wspaniałego świata bez narodów, bez wartości, wszyscy oni mają świadomość, że siłą naszego narodu jest wiara. Skoro nie udało się wmówić nam, że Pana Boga nie ma, trzeba nam zohydzić tych, którzy nas do Niego prowadzą. Bez których nie będziemy w stanie w pełni korzystać z Bożego Miłosierdzia. Ludzie ci posługują się różnymi metodami. Dziś orężem w tej walce jest też kultura. Zbyt wiele niestety jest przykładów ohydnej, profanującej sacrum sztuki, by je tu wyliczać. Najnowszym jest film reżysera Wojciecha Smarzowskiego pt. „Kler”. 

Lech Zborowski:od 1979 r.działacz Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, uczestnik przygotowań do strajku w sierpniu 1980 r. i strajku w 1981 r., kolporter ulotek, prasy podziemnej, organizator drukarni, odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.

Z Lechem Zborowskim o przeszłości - w kontekście sierpniowej rocznicy i roku 40-lecia powstania Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża 

rozmawia Anna Dąbrowska.

         W Encyklopedii Solidarności przy nazwisku Lech Zborowski, obok zdjęcia przystojnego młodzieńca, znajdziemy krótką notę biograficzną. Jeden z wielu życiorysów działaczy antykomunistycznej opozycji czasów PRL-u. Kilkudziesięciu linijkami tekstu opisane marzenia, nadzieje, wierność, poświęcenie, młodzieńcza brawura i z pewnością wyjątkowa świadomość wagi  wydarzeń. 

         Dziś Lech Zborowski wydaje się wciąż tamtym chłopakiem. Bezkompromisowy, zdeterminowany, by mówić prawdę o ludziach, ich losach i czasach, w których przyszło im się mierzyć z kłamstwem i zdradą. Niewygodny dla wielu świadek przeszłości.