Uroczystość Objawienia Pańskiego – 6 stycznia 2013 

Homilia radiowa Jego Ekscelencji Ks. Biskupa Jerzego Mazura, Przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski ds. Misji

1. Żyjemy w atmosferze przyjścia Boga na świat dla naszego zbawienia. W noc Bożego Narodzenia wpatrywaliśmy się w Józefa, Maryję i Dzieciątko Jezus. Wpatrywaliśmy się w pasterzy, ludzi prostych, którzy jako pierwsi oddali pokłon nowonarodzonemu Zbawicielowi. Uroczystość Objawienia Pańskiego podkreśla, że Syn Boży przyszedł na świat dla zbawienia wszystkich ludzi. Trzej Mędrcy ze Wschodu uosabiają ludy pogańskie, a więc nienależące do narodu żydowskiego. O tym wyśpiewaliśmy za Psalmistą: „Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi” (Ps 72,11).

Dzisiejsza uroczystość ukazuje nam powołanie pogan do wiary. Ukazuje nam otwarcie horyzontów zbawienia dla wszystkich narodów. Wraz z nimi rozpoczyna się pielgrzymka ludzkości ku Jezusowi Chrystusowi – temu Bogu, który urodził się w stajence betlejemskiej; który oddał życie za nas na krzyżu, i który jako Zmartwychwstały, pozostaje z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata. O tym mówi w wizji prorok Izajasz: „I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu … Wszyscy oni przybędą ze Saby, ofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana” (Iz 60,6).

W Roku Wiary, uroczystość ta uświadamia nam jeszcze bardziej, że Jezusa Chrystusa Zbawiciela świata należy szukać z wiarą, jak to uczynili Trzej Mędrcy ze Wschodu. Kościół zaprasza nas wszystkich do medytacji nad ich drogą poszukiwania Mesjasza, znalezienia i oddania Mu pokłonu, złożenia darów i powrotu inną drogą. Uwrażliwiani dzisiaj jesteśmy na działalność misyjną Kościoła oraz wspomaganie tych, którzy niosą orędzie Chrystusa aż po krańce świata. Obchodzimy ten dzień pod hasłem: „W Roku Wiary wspomagam misjonarzy”. 

2. W dzisiejszej Ewangelii usłyszeliśmy, że Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: „Gdzie jest nowonarodzony król żydowski? Ujrzeliśmy, bowiem jego gwiazdę na wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon” (Mt 2,2)

Mędrcy ze Wschodu to pierwsi poganie, którzy znaleźli drogę do Chrystusa. To oni rozpoczęli tę wielką wędrówkę narodów ku Chrystusowi. Kiedy przybyli do Betlejem „znaleźli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon”(Mt 2,11). To była ich droga do wiary.

Kim oni byli? Ci trzej Mędrcy ze Wschodu, byli wielkimi poszukiwaczami, badaczami nieba, poszukującymi tego światła, które byłoby w stanie wskazać prawdziwą drogę, którą człowiek powinien kroczyć. Ich postacie są głęboko zakorzenione w tradycji astronomicznej rozwiniętej w Mezopotamii. Tylko oni spośród wielu astronomów Babilonii poszli za gwiazdą, którą uznali za gwiazdę obietnicy. Byli to ludzie poszukujący obietnicy, poszukujący znaków Boga, poszukujący drogi do prawdziwego Króla i Zbawiciela. Jakże wielką odwagą, a zarazem pokorą, musieli się odznaczać wyruszając w niebezpieczną drogę, pokonując wiele trudności i znosząc różnego rodzaju wyszydzenia. Podziwiamy także ich wielką wytrwałość, bo nie bali się ani długiej drogi, ani nie przestraszyli się Heroda, ani nie zwątpili, gdy zobaczyli stajnię, zwierzęta i małe Dziecię. Jak zauważa Benedykt XVI: „Dla nich decydującym nie było to, co myślał i powiedział im ten czy ów, nawet ludzie inteligentni i wpływowi. Dla nich liczyła się sama prawda, a nie ludzka opinia. Dlatego podejmują wyrzeczenia i trudy długiej i niepewnej drogi. Ich pokorna odwaga pozwoliła im pochylić się przed dzieckiem ludzi ubogich i rozpoznać w Nim obiecanego Króla, którego poszukiwanie i którego uznanie było celem ich drogi zewnętrznej i wewnętrznej” (homilia 6.01.2010).

Również i dziś, aby znaleźć Jezusa, trzeba udać się do Betlejem. Do Betlejem światła, czyli Kościoła.

3. Jako uczniowie Chrystusa uczmy się od Mędrców ze Wschodu odwagi, pokory i wytrwałości w poszukiwaniu Jezusa, poznawania Go coraz bardziej, aby móc Go jeszcze bardziej ukochać. Uczmy się od nich zaufania znakom, które daje nam Bóg, które pozwalają nam przejść drogę ku Niemu.

Tak jak dla Mędrców koniecznym było wsłuchać się w głos Pism Świętych, bo tylko one mogły wskazać miejsce narodzenia Mesjasza, tak i dla nas Słowo Boże winno stawać się prawdziwą gwiazdą na drodze wiary, która prowadzi do Boga. Dlatego pozwólmy się prowadzić przez gwiazdę, którą jest Słowo Boże. Niech blask Słowa Bożego oświetla naszą drogę do Boga.

Takimi gwiazdami Boga danymi nam są święci i błogosławieni, są współcześni świadkowie wiary. Wpatrujmy się w nich, w ich drogę wiary, na której spotkali Chrystusa i idąc tą drogą doszli do zbawienia.

Takimi gwiazdami dla innych mamy się stawać także my – ludzie wierzący. Bo nie wystarczy, że znamy Jezusa, trzeba uczynić wszystko, aby także inni dzięki naszemu słowu i świadectwu życia mogli Go poznać i wejść na drogę prowadzącą do Królestwa Bożego.

Pamiętajmy, że niebo nad nami usiane jest też fałszywymi gwiazdami, które łudzą szczęściem i spełnieniem, ale przynoszą jedynie rozczarowanie. Trzeba je rozpoznać i nie iść za nimi, bo na takiej drodze czeka nas tylko rozczarowanie. Ale też są tacy, którzy nie rozpoznają żadnej gwiazdy. Jak wygląda świat bez gwiazdy, bez Betlejem – widać dzisiaj w Nigerii, Syrii i tych miejscach, gdzie ginie niewinny człowiek. Widać także w dyskusjach oraz decyzjach rządzących w kwestii zabijania dzieci nienarodzonych, zabijania istot ludzkich poczętych metodą in vitro.

Jak wygląda świat bez Gwiazdy, bez Betlejem widać w zachowaniu tych, którzy profanują Biblię, Krzyż, którzy sprofanowali obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Obserwujemy jak świat staje się bezbożny, bo pozbywa się Boga.

Drodzy Bracia i Siostry! Zachęcam wszystkich, także tych, którzy zgubili gwiazdę lub podążają za fałszywymi gwiazdami, by udali się wraz z Trzema Królami do Betlejem. Idąc z nimi, dojdziemy do Betlejem, do Kościoła i tam znajdziemy Jezusa. Zachęcam do adoracji na kolanach Dzieciątka Jezus, pamiętając, że człowiek nie jest nigdy większy, niż wtedy, kiedy klęczy przed Bogiem. Jezus Chrystus jest jedynym punktem odniesienia, dzięki któremu nasze istnienie staje się godne, uporządkowane i ważne.

W dniu dzisiejszym jesteśmy zapraszani, by przyłączyć się do Orszaku Trzech Króli organizowanego w wielu miastach naszej Ojczyzny. Orszak tworzą zwyczajni ludzie, którzy z entuzjazmem i radością chcą wspólnie z rodzinami oraz przyjaciółmi świętować narodziny Chrystusa. Niech udział w Orszaku uświadomi nam jeszcze dobitniej drogę do wiary Trzech Mędrców. Niech uczy nas odwagi, pokory i wytrwałości na drodze naszej wiary. Niech przypomina nam, że mamy także innym pomagać odnaleźć drogę do Chrystusa i wspomagać duchowo i materialnie misjonarzy i misjonarki.

4. Dzisiejsza uroczystość pomaga nam zrozumieć głęboki sens powszechnej misji Kościoła, jaką jest zbawienie wszystkich ludzi. Uświadamia nam również odpowiedzialność za misyjne dzieło Kościoła i wspomaganie tych, którzy niosą orędzie Chrystusa aż po krańce świata. Naszym zadaniem jest spłacać dług wdzięczności za skarb naszej wiary poprzez modlitwę, ofiarowanie cierpień oraz ofiary materialne, wspierające dzieła misyjne polskich misjonarzy i misjonarek. Do tego wsparcia zachęca nas sługa Boża Paulina Jaricot, założycielka Dzieła Rozkrzewiania Wiary i inicjatorka licznych form wspierania misji. Do tego wsparcia zachęcam was słowami Benedykta XVI: „nie możemy być spokojni, jeśli pomyślimy, że po dwóch tysiącach lat wciąż są narody, które nie znają Chrystusa i nie słyszały jeszcze Jego orędzia zbawienia” (Orędzie na Niedzielę misyjną). 

Zgodnie z zaleceniem Konferencji Episkopatu Polski ofiary dziś zebrane na tacę we wszystkich kościołach naszej Ojczyzny przeznaczone są na Krajowy Fundusz Misyjny, któremu patronuje Komisja Episkopatu Polski ds. Misji.

W imieniu misjonarzy i misjonarek głoszących Ewangelię aż po krańce ziemi oraz tych, którzy przygotowują się do pracy misyjnej składam serdeczne Bóg zapłać za Wasz dar serca. 

Objawienie Pańskie jest też patronalnym świętem Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci. W Polsce w tym dniu dzieci stają się nowymi członkami tego Dzieła. Na całym świecie tego dnia dzieci należące do Papieskiego Dzieła Dziecięctwa Misyjnego łączą się w modlitwie. Przebrane w stroje symbolizujące 5 kontynentów stają się kolędnikami misyjnymi, a zebrane w czasie kolędowania ofiary przekazują swoim rówieśnikom z krajów misyjnych. Dzieci, jako kolędnicy wiernie naśladują świętych Trzech Królów, pukają do naszych domów, aby kolędą prosić o datek dla dzieci z Wietnamu i dla wszystkich dzieci krajów misyjnych. Chrystus daje nam dzisiaj możliwość obdarowania Go w tych, którzy są biedni i potrzebujący. On nas zapewnia, że „Wszystko cokolwiek uczyniliśmy jednemu z tych braci najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Dzisiaj możemy dołączyć do świętych Trzech Mędrców, aby Dziecięciu ofiarować swe dary. Amen.